In het blad (en op internet) ELFvoetbal veroordeelt ook ex-scheidsrechter Mario van der Ende de aanslagen van de Heracles-spelers op de spelers van FC Utrecht. In zijn column beschrijft hij zijn visie. Hier het gedeelt m.b.t. Heracles-FC Utrecht.
Column Mario van der Ende
Jekyll, Hyde en moderne arbitrage
Maandag, 10 maart 2008, 13:57
Jekyll en Hyde
Na het bekijken van al die DVD's had ik vrijdagnamiddag bijna rechthoekige LCD-ogen, maar desondanks besloot ik 's avonds toch nog even naar de RTL-voetbal uitzending te kijken. En dan is het wel een hele stap terug, om plotseling Heracles Almelo-FC Utrecht op het scherm te hebben. Niet erg, als je het in het juiste perspectief blijft zien.
In die wedstrijd zag ik trouwens een paar overtredingen voorbijkomen, waarvan ik alleen maar kan zeggen: niet normaal meer. En ook nog eens overtredingen, waarvan ik xc3xa9cht de logica niet kan inzien. Ik vraag me dan ook met regelmaat af, wat er in de hoofden van sommige spelers omgaat. Het lijkt wel of de kleur van het kunstgras -- en de geur van écht voetbalgras -- spelers in een soort Dr.Jekyll en Mr. Hyde transformatie brengt.
En denk nu niet, dat ik op deze plek een pleidooi voor het winnen van de Fair Play-Cup ga houden. Ook al vind, dat overtredingen bij het voetbalspel horen als diezelfde Jekyll bij Hyde. Maar wie de acties van Heraclied Emmanuel Boakye in de eerste minuten van Heracles-Utrecht nog eens terug ziet, begrijpt meteen wat ik bedoel. Al in de eerste minuut werd FC Utrecht-junior Randy Wolters bijna de eerste tribune-ring 'opgekegeld'.
Scheidsrechter Jan Wegereef probeerde de verdediger -- na deze welkomstboodschap (zo één heeft-ie er trouwens bijna elke week) -- nog tot rede te brengen, al denk ik dat in dit geval een fel gekleurde gele kaart een beter signaal zou zijn geweest.
Geel had wellicht Boakyes ogen nog geopend, want nu werd al snel duidelijk dat de waarschuwende tekst van Wegereef tegen dovemansoren gericht was geweest. Nog geen drie minuten later (ploeggenoot Quansah had inmiddels al wel een terechte gele kaart ontvangen) maakte hij weer zo'n overtreding die een gewaarschuwd en nadenkend persoon nooit zou hebben gemaakt. Wegereef kón nu niet anders dan geel geven.
Ook daarna bleef Boakye voortdurend op het randje -- maar net binnen de perken -- spelen, totdat bij hem weer op één-of-andere-manier een stop doorsloeg. Vijf meter op de helft van de tegenstander en zonder enige aanleiding of dreigend gevaar schoffelde hij Cedric van der Gun tegen het kunstgras. Een tweede gele kaart was onvermijdelijk geworden, waardoor zijn ploeg zwaar werd gedupeerd omdat men nog een half uur met tien man verder moest.
©JW
Geen opmerkingen:
Een reactie posten